بررسی فراوانی تنگی شریان کلیه و ریسک فاکتورهای آن در بیماران غیر دیابتی مبتلا به تنگی عروق کرونر

مقدمه  بیماری ایسکمیک کلیه، زمینه ساز مرحله نهایی نارسایی کلیه است. تنگی آترواسکلروتیک شریان کلیوی، یک بیماری پیش رونده است که گاهی با اختلال عملکرد کلیوی، نارسایی کلیه و ادم ریوی ناگهانی همراه می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی تنگی شریان کلیوی در بیماران غیر دیابتی مبتلا به تنگی عروق کرونر و ارتباط آن با ریسک فاکتور های قلبی به منظور مشخص نمودن نیاز به آنژیوگرافی هم زمان کلیوی و کرونر انجام شده است. روش کار دراین مطالعه ی توصیفی- تحلیلی در سالهای 1388-1389 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد 204 بیمار غیر دیابتی مبتلا به تنگی کرونرکه واجد شرایط ورود به مطالعه (1-تنگی بیش از یک رگ کرونر(بیش از 50%)و یا معادل آن، 2-سابقه ی هیپرتانسیون تحت درمان و فشار افزایش یافته اینتراآرتریال بیش از 90/ 140mmhg، 3-کراتینین سرمی بیش از mg/dl5/1) بودند، تحت آنژیوگرافی غیر انتخابی شرایین کلیوی ضمن آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و رگرسیون لوجستیک انجام گردید و سطح معنی دارp کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج در بین متغیر های مختلف که رابطه ی معنی داری با تنگی شریان کلیه دارند، فقط فشار خون دیاستولیک اینتراآرتریال افزایش یافته، تعداد عروق کرونر درگیر، سابقه ی پرفشاری خون تحت درمان، پیش گویی کننده ی تنگی شریان کلیه می باشند. نتیجه گیری انجام هم زمان آنژیوگرافی غیر  انتخابی شرایین کلیه با آنژیوگرافی عروق کرونر، بدون انجام تستهای غیر تهاجمی بررسی تنگی شرایین کلیوی در سه دسته از بیماران مبتلابه1-تنگی  بیش از یک رگ کرونر (بیش از 50% )2- فشار خون  افزایش یافته دیاستولیک اینتراآرتریال، 3-  پرفشاری خون تحت درمان، توصیه می شود.